Czy montować posadzki drewniane na płycie fundamentowej?

 

Płyta fundamentowa jest zalecana wszędzie tam, gdzie występuje grunt o małej nośności lub gdy mamy do czynienia z wysokim poziomem wód gruntowych. Nie bez znaczenia jest szybkość wykonania. 
Pierwszymi pracami jest usunięcie warstwy humusu i wykonanie z piasku lub żwiru warstwy podkładowo- drenażowej.
Głębokość prac powinna sięgać ok ok. 0,8 m czyli do strefy przemarzania, różnej dla poszczególnych stref w Polsce. Trzeba pamiętać o zachowaniu spadku pozwalającego na odprowadzenie wody oraz zamontowanie opasek drenażowych. Żwir zapewnia drenaż, stabilizuje glebę i pomaga równomiernie rozłożyć ciężar. Grubość warstwy podbudowy to ok. 30 cm. Warstwa musi być równa i zagęszczona mechanicznie. Na zagęszczoną i równą powierzchnię najczęściej stosowane są płyty z polistyrenu XPS jako warstwa izolacji termicznej. Rozmieszczenie przyłączy musi być ustalone już na etapie projektowania płyty.
 Następnie izolujemy całą płytę folią odpowiedniej grubości z wywinięciem na pionowe elementy XPS i przyłączy. Łaczone elementy folii najlepiej ze sobą połączyć szczelnie specjalną taśmą klejącą. Następnie układamy zbrojenie i ewentualnie rozprowadzamy rurki ogrzewania podłogowego i zalewamy betonem. Standardowa grubość płyty pod dom jednorodzinny waha się zwykle pomiędzy 18 a 30 cm. W przypadku płyt z instalacją grzewczą to min. 25 cm jak podają źródła.
Aby mieć obraz tematu, który chcę poruszyć, musieliśmy prześledzić proces technologiczny powstawania płyty fundamentowej.
Jest on bardzo ważny jeżeli chodzi o montaż posadzek drewnianych typu parkiet lub deski podłogowe. Najczęściej spotykamy płyty fundamentowe z wbudowaną wodną instalacją grzewczą. Proces wygrzewania takiej płyty jest inny niż w przypadku standardowego podkładu z takim ogrzewaniem. Istotną różnicą jest grubość podkładu cementowego. W przypadku płyt fundamentowych z wbudowanym ogrzewaniem wynosi ok.25-30 cm, natomiast w podkładach cementowych pływających lub anhydrytowych wynosi ok. 4- 8 cm.
Jeżeli chodzi o podkłady stndardowe to rurki systemu grzewczego umieszczone są zazwyczaj pod podkładem, co podczas wygrzewania podkładu (ok. 30 dni) daje możliwość pozbycia się wilgoci resztkowej z podkładu.
W płycie fundamentowej, rurki ogrzewania umieszczone są mniej więcej pośrodku grubości płyty, pomiędzy zbrojeniem górnym i dolnym. Przyjmując grubość płyty ok.25 cm to instalacje grzewcza znajduje się pomiędzy 15-10 cm od górnej warstwy płyty.
Po uruchomieniu ogrzewania podłogowego do procesu wygrzewania podkładu, który przy standardowym podkładzie trwa przez ok. 30 dni, to w przypadku płyty fundamentowej nawet gdybyśmy powtórzyli proces wygrzewania, to niestety nie pozbędziemy się wilgoci resztkowej do poziomu ok 1,5% pomiaru CM. Przyczyną jest umieszczenie rurek grzewczych mniej więcej na środku grubości płyty oraz jej grubość. Ciepło emitowane przez system grzewczy wytwarza ciśnienie, które nie pozwala na pozbycie się wilgoci resztkowej ze spodu płyty fundamentowej. 
 

Beton w ok. 70% składa się z kruszywa i piasku, ok 13% woda i domieszki, ok.15% cement i dodatki i ok 2-3% powietrze. Proporcje mogą być zmienne w zależności od receptury.
Beton powinien składać się z drobnej i grubszej frakcji kruszywa w odpowiednich proporcjach. Bardzo ważną cechą obok wymiaru kruszywa jest kształt ziaren. 
Jest on zależny od rodzaju skały macierzystej oraz od rodzaju obróbki mechanicznej (kruszywa łamane). Jak podają specjaliści od betonów, zawartość płaskich i wydłużonych ziaren powyżej 15% jest niekorzystna, ponieważ zwiększa się zapotrzebowanie na wodę mieszanki betonowej. Im bardziej kształt ziaren odbiega od okrągłego, tym więcej zaczynu cementowego jest potrzebne do ich otulenia. Ponadto, w trakcie układania i zagęszczania mieszanki betonowej ziarna układają się poziomo, co może prowadzić do tworzenia soczewek wodnych. Różna nasiąkliwość kruszywa grubszej frakcji i efekcie trudność nierównomiernego odparowania z niego wody, to dodatkowe ograniczenie wyschnięcia płyty. Oczywiście podczas hydratacji cement zwiąże chemicznie ok. 50% wody zarobowej.
Jednak podane ograniczenia odparowania wody z płyty fundamentowej, stawiają pytanie czy w ogóle należy rozważać montaż posadzki drewnianej na płytach fundamentowych?
Nasza ocena- nie polecamy. Wyjątkiem, może być drobny parkiet przemysłowy z drewna dębowego lub innego o dużej stabilności wymiarowej np. Merbau. Taką posadzkę montujemy w tradycyjny sposób czyli przyklejamy, szlifujemy i jako wykończenie stosujemy olej do podłóg.
Przed montażem należy przeprowadzić wygrzewanie podkładu  w sposób zalecony przez parkieciarza.